Gisteren bestond mijn vooruitzicht op de komende weken nog uit het grondig uitruimen van mijn klerenkast, het ophalen van mijn kapotte fiets en, boven alles, het niet vergeten te kijken naar de inschrijfperiode van een opleiding die in februari 2012 begint. Maar dat alles kon ook best na een potje Pro Evolution Soccer. Of tien.
Alleen al tijdens het schrijven van bovenstaande regels is dit vooruitzicht twee keer gewijzigd. Op mijn fiets hoef ik voorlopig niet te rekenen en ook de andere twee plannen lopen serieus gevaar. Uit alle macht haal ik agenda, pennen en overzicht uit de kast. Verspilde energie. Voor ik het weet heb ik me weer ingelaten met een aanbod of aanbieding, even onduidelijk als onhaalbaar. Langzaamaan kom ik aan in het domein van de primaire behoeften. Niet vergeten boterhamzakjes te kopen zo.
Bellen en nee zeggen. Combineer ze en een voor mij onmogelijke opdracht is het resultaat. Bellen: iemand spreken zonder dat je iets anders ziet dan de spiegel die onder de tandpastavlekken zit en nodig eens schoongemaakt moet worden, zonder met de timing in de knoei te komen omdat je consequent met een zin begint als de ander dat ook doet. Ik kan het niet. Ik kom er niet uit. Vaak wijt ik mijn gepruts uit pure wanhoop maar aan een tunnel of een windvlaag, anders was me het recht op telefoneren denk ik allang ontnomen.
Nee zeggen, dat kan ik wel, maar pas als ik weet waarom ik nee zeg. En dat weet ik als ik over de betreffende vraag nadenk. En dat lukt me niet als ik bel. Als ik bel reageer ik intuïtief en mijn intuïtie geeft me vrijwel altijd in: ‘ja’, ‘doen’, ‘dat is leuk’ of ‘dat lukt je wel’. Ja zeggen, dat lukt me wel. Maar het kan niet eindeloos doorgaan. Dat ik nu elke week post krijg van de Vriendenloterij en tegelijkertijd zoveel toezeggingen doe dat ik nauwelijks nog tijd overhoud om met mijn vrienden om te gaan, is me een tegenstrijdige brug te ver. Dus wie me nu ook belt, hij of zij zal een ‘nee’ te horen krijgen. Het is niet anders, ik moet redden wat er nog te redden valt.
Er wordt helaas niet voor me gekookt vanavond. Ik had er iets later mee moeten starten.
