Elke zomer schrijf ik me in voor een stuk of dertien online voetbalspellen: poules, toto’s, voetbalmanagers, die categorie. Allemaal spellen die mijn opkomende eredivisiezucht zodanig vergroten, dat ik op een zeker moment vertwijfeld maar noodgedwongen de (meest) recente kampioensdvd van PSV uit de kast trek. Buiten is het 25 graden, als ik Vennegoor of Hesselink twee keer fraai zie scoren tegen RBC. Bij mijn zoektocht naar de meest geschikte spellen, probeer ik er zoveel mogelijk te vinden die gratis zijn, maar waarbij je wel iets kunt winnen. Een beetje als in drie teams tegelijk voetballen zonder contributie te betalen.
Als dat gelukt is, probeer ik deze spellen tot aan het einde van het seizoen bij te houden. Ik heb echter nog nooit iets uitgespeeld. Meestal heb ik tegen oktober meer wachtwoorden kwijt gemaakt dan punten vergaard. De spellen zijn leuk als je veel tijd hebt en nog vol verwachting uitkijkt naar de naderende competitie. Gepromoveerde clubs, getransfereerde of volgens hen zelf onterecht niet getransfereerde spelers, daar zet ik de tv voor aan. Het wordt minder aantrekkelijk als je tussen twee scripties over de deletie van de slot-n door het scoreverloop en opstellingen van de wedstrijd Roda JC-Heracles Almelo moet voorspellen; een wedstrijd tussen teams die al ruim zestien wedstrijden in dezelfde samenstelling spelen en een abonnement hebben op 0-0. Goed voor de winstkansen, slecht voor de motivatie.
Maar, dit jaar wordt alles anders. Ik heb me ingeschreven voor drie online spellen. Het streven was één, maar, net als Foeke Booy, permitteer ik het me deze doelstelling onderweg bij te stellen, naar drie. Op twee ervan ben ik de grip al volkomen kwijt. Dat schiet op. Bij de eerste heb ik direct mijn kansen verspeeld door geen keeper op te stellen. Ik kreeg erg veel goals tegen, zo veel dat ik uitgesloten werd van deelname. De tweede is, zo bleek al gauw, een spel met te veel regels. Ik ben nog in de race, maar dat is puur te danken aan twee keer een middag digitaal beulen. Dat zie ik me geen derde keer, laat staan een vierendertigste keer doen.
Het derde spel kan wel eens het eerste spel worden dat ik tot het einde bijhoud. Het gaat terug naar de basis van voetbal, de uitslag. Deze wordt door ongeveer honderd kenners en een paar duizend kenners met pech voorspeld. Dat is alles. Geen doelpuntenmakers, scoreverloop, aantal ballenjongens boven de 1.50 meter, niks. Alleen de eindstand. Ik sta er goed voor, maak zelfs kans op een prijs. Alleen moet ik me, om hiervoor in aanmerking te komen, wel tegen betaling aanmelden voor BWIN. Vooruit dan maar. Eenmaal aangemeld en beroofd van een dierbaar principe, zie ik op de website staan: ‘De eerste vier speelrondes zijn proefrondes. Vanaf 2 september 2011 speelt u mee voor de prijzen. U start dan weer op 0.’ Ik niet, ik start niet. Ik heb nu al geen zin meer.
